Verhalen Deel 2 – Afscheid tussen de bloemen

Moeder is door één van haar dochters uitgenodigd voor een workshop bloemschikken.

Ze vind het prachtig. De workshop vindt plaats in een voormalig kassenbedrijf. Vroeger werden er komkommers gekweekt. Nu kan je er bloemen plukken, thee drinken, ‘high-tea-en” en workshops volgen.

Aan het eind van de dag verzucht ze: ‘hier wil ik wel mijn afscheid hebben als ik dood ben’. De dochter schrikt even van haar plotselinge wens: ‘Maar mam, moeten we het daar nu over hebben?’.

‘Ja, want nu ben ik er nog en nu kan ik het nog zeggen. En daar’, ze wijst op de theekamer met bloemschilderingen op het plafond, ‘daar wil ik liggen. En dan kunnen jullie’, ze wijst naar de theeschenkerij, ‘met elkaar zijn en misschien nog wat zeggen over mij. Maar niet te lang allemaal’.

Maar, mam,…, de dochter weet even niet wat ze hiermee aan moet.

Vlak voor haar sterven ben ik uitgenodigd door de familie om de wensen voor het afscheid van mevrouw te bespreken en komt dit verhaal naar voren. Moeder is bij het gesprek aanwezig en wil nog steeds wat ze toen kenbaar heeft gemaakt. We bellen de voormalige kas en ja het kan, het is geen probleem. Sterker nog, ze vinden het een mooi idee.

En zo gebeurt het. Op de dag van haar uitvaart ligt ze opgebaard tussen de bloemen in de theekamer met boven haar het beschilderde bloemenplafond. En de genodigden spreken met elkaar in de schenkerij onder het genot van een kopje koffie of thee en iets lekkers erbij. De sfeer is gemoedelijk, één van de kinderen houdt een klein woordje, want meer dan dat had moeder niet nodig gevonden. Op de achtergrond wordt klassieke muziek gespeeld. De zon komt zelfs nog door.

Aan het einde van de afscheidsbijeenkomst rijdt een witte rouwauto voor en wordt mevrouw door haar kinderen naar haar laatste rustplaats gebracht. De genodigden staan buiten om de auto heen en nemen daar afscheid.

Het is, zoals één van de kinderen zei, precies zoals moeder het gewild had.