Verhalen Deel 7 – De schoenen van vader

Moeder is overleden op 91 jarige leeftijd in het huis waar ze altijd gewoond heeft, in haar eigen bed, omringd door haar acht kinderen. Drie van haar dochters helpen met wassen en aankleden. Nadat ze haar  trui en pantalon hebben aangetrokken vraagt één van de dochters aan de andere zussen: “Moe droeg nooit sokken, zullen we haar pantoffels maar aantrekken?” “Ja, dat is goed hoor, maar…”.

Eén  van de zussen ziet de  schoenen van haar vader staan onder moeders haar nachtkastje. Pa is 14 jaar geleden overleden. Moeder heeft nooit afscheid van zijn schoenen kunnen nemen. “Zullen we pa zijn schoenen aan trekken?”, zegt ze lachend. “Is dat niet gek?”, vraagt één van de andere zussen. “Waarom?, moe heeft pa z’n schoenen al die jaren onder haar nachtkastje laten staan, ze was eraan gehecht.” En zo gebeurt het, de bruine leren en een beetje versleten schoenen van pa worden aangetrokken.

“We hebben dit helemaal niet besproken met onze broers”, zegt één van de zussen. Als de eerste broer een kijkje komt nemen moet hij lachen en zegt: “ja, helemaal goed, past precies bij moe.” De tweede broer komt binnen en hij zegt direct: “He, dat zijn mijn schoenen! Die heb ik gekocht voor de bruiloft van jou! En hij wijst naar één van z’n zussen. Na de trouwerij heb ik de schoenen aan pa gegeven, hij was er blij mee.”

…even is het stil, en dan zegt hij: “en nu is de cirkel rond!”

Op de dag van de uitvaart ligt haar laatst gebreide sprei in mooie heldere kleuren over de kist. En moeder ligt met de schoenen van pa aan opgebaard in de kist. Niemand anders dan de kinderen weten dat ze die schoenen aan heeft.

Veel mensen willen iets mee geven met de overledene, vaak is dat een tekening van de kleinkinderen of een persoonlijke brief, een foto, soms is dat een eigen zakdoek, pakje sigaretten of ….

… in dit geval de schoenen van pa. Is dat mooi? Ik vind van wel.