Speel het spel, gedicht

Al begin dit jaar werd Adelheid Roosen geïnterviewd in het NCRV programma De Verwondering. Zij las daarin een gedicht voor Over de dorpen van Peter Handke. Ik vond dat zo mooi en treffend dat ik het wilde delen.

Speel
het spel.

Breng
je werk in gevaar.

Wees
niet de hoofdpersoon.

Zoek
de confrontatie.

Maar
doe het onopzettelijk.

Vermijd
bijbedoelingen.

Verzwijg
niet.

Wees
week en sterk.

Wees
slim, steek je nek uit en veracht de overwinning.

Kijk
niet toe, bewijs niets, maar blijf met alle tegenwoordigheid van geest open
voor tekens.

Laat
je ogen zien, laat de anderen erin kijken, zorg voor ruimte en beschouw ieder
in zijn eigen perspectief.

Beslis
alleen met hartstocht.

Misluk
rustig.

Neem
vooral de tijd en bewandel zijpaden.

Laat
je afleiden.

Neem
om het zo te zeggen vakantie.

Houdt
je niet doof voor geen boom voor geen water.

Trek
jezelf terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon.

Vergeet
de mensen in je naaste omgeving, verstevig je banden met onbekenden, buig je
over bijzaken, wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodslotdrama,
veracht het ongeluk, analyseer het conflict.

Neem
je eigen kleur aan tot je in je gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet
wordt.

Loop
stilzwijgend langs de dorpen.

Ik
volg je.

uit:
Peter Handke, Over de dorpen (1981).

foto: jan vink (janvink.exto.nl)